Paradoksi i Epikurit

 

"Zoti dëshiron të parandalojë të keqen, por nuk është i aftë?

Atëherë ai nuk është i gjithëfuqishëm…?

Është i aftë, por nuk e dëshiron?

Atëherë ai është i keq ..

Është i aftë dhe e dëshiron?

Atëherë nga vjen e keqja?

Është edhe ai i paaftë dhe nuk e dëshiron?

Atëherë pse e quajmë Zot? 

Disa nga parimet themelore të filozofisë natyrore të Epikurit mund të përmblidhen si më poshtë:

· Asgjë nuk krijohet kurrë nga zbrazëtia.

· Bota nuk u krijua nga ndërhyrja hyjnore.

· Edhe nëse ka Zot, nuk ndikon në Botën Natyrore

· Materia nuk shkatërrohet. Me fjalë të tjera, ekziston parimi i ruajtjes së materies

· Elementet kryesore të materies nuk janë elemente që ne mund t’i perceptojmë (zjarri, ajri, uji, etj.), Por grimca të vogla të pandashme, trupa të pandashëm (atome)

· Asgjë nuk mund të ndihet nëse nuk ka asnjë substancë materiale. Nuk ka asgjë përveç atomeve dhe hendekut midis tyre.

· Të gjithë trupat janë ose atome ose vijnë nga një bashkim atomesh.

· Universi është i pafund. Ne nuk jemi në qendër të universit, por jemi një nga botët e panumërta të një Universi të gjerë.

· Njerëzit janë në lëvizje të vazhdueshme në një vakum. Ata mund të vazhdojnë në një vijë të drejtë, të përplasen, të ndryshojnë drejtimin, të bashkohen me njerëzit e tjerë për të krijuar trupa kompleksë.

Botët dhe qeniet e gjalla krijohen nga ngjarje të rastësishme për shkak të lëvizjes kaotike të individëve.

Ajo që ne e quajmë "shpirt" është një entitet biologjik me karakteristika materiale dhe nuk vazhdon të ekzistojë pas vdekjes.

· Ndjesia është e besueshme sepse nuk mund të sfidohet nga asgjë më e besueshme se ajo.

© copyright https://shprehje-filozofik.blogspot.com