Nuk u përshtata në logjikën e botës, sepse zgjodha të isha vetvetja.

Asnjëherë nuk jam integruar me të. Unë gjithmonë kam qenë një trup i huaj dhe thjesht bashkëjetoj me këtë botë. 
Sepse kam qenë gjithmonë ndryshe dhe i papërshtatshëm. Unë kurrë nuk kam ndjekur hapat e saj.

Unë nuk iu binda logjikës së saj dhe eca vetëm në rrugët e zemrës sime. Nuk e pranova imazhin e saj të ashpër.
 Zgjodha të synoja ëndrrat e mia. Unë e doja vetminë time dhe urreja ulërimat e saj dhe parullat e zbrazëta. 
Gjithmonë kërkoja modele të vërteta dhe nuk i adhuroja idealet e saj mashtruese.

Guxoj të zhvesh zemrën dhe të shpreh ndjenjat e mia, pa frikë dhe me pasion. Të ruaj romancën time dhe të ëndërroj përballë cekëtisë së saj.
Unë insistoj t'i nënshtrohem spontanitetit dhe impulsivitetit tim, duke injoruar rregullat e saj të mirësjelljes. 

Të udhëtoj kundër erërave të saj, me anije ëndrrat e mia dhe vela ndjenjat e mia të bukura.
Sinqeritetin dhe vërtetësinë time e mbaj të paprekur, nga hipokrizia dhe gënjeshtrat e saj.
E lë ekzistencën time të lirë dhe nuk e mbyll veten në kufijtë e saj.

Mes shëmtisë së saj mësova të dua bukurinë e shpirtit tim. 
Përmes gënjeshtrës së sajj, për të vlerësuar vërtetësinë time. Pas zhurmës së saj, për të dëgjuar thirrjet e heshtjes sime. 
Duke iu nënshtruar tundimeve të saj, unë luftova me mëkatet e mia. Duke u përballur me mizorinë e saj, zbulova forcën time. 
Përmes "përsosmërisë" së saj, unë njoha të metat e mia. Dhe përmes gabimeve të saj, unë njoha të drejtën time.

Nuk bëhem, nuk ngjaj, nuk përshtatem… Sepse ende jam duke kërkuar engjëj në shtigjet djallëzore të fatit tim. Të kërkoj pika njerëzimi në oqeanet e hipokrizisë dhe mashtrimit. 
Të besoj te ndershmëria dhe etika e njerëzve. Të mbaj lart vlerat dhe parimet e mia dhe të mos nivelohem në egoizmin e tyre. 

 Nuk kam ndryshuar për tu pëlqyer. Unë nuk bëra kompromis për tu pranuar. Unë jam i pabindur dhe reaksionar. I papërshtatshëm dhe i veçantë. Dhe unë zgjodha të jem ky.

© copyright https://shprehje-filozofik.blogspot.com