Arti i të jetuarit është të kapësh kënaqësitë ndërsa ato kalojnë pranë jush. Por kënaqësitë më të mëdha nuk janë shpirtërore dhe as gjithnjë morale.
Edhe një kënaqësi është e mjaftueshme për lumturinë.
Shtë më mirë të lypësh sesa të jesh i paarsimuar, sepse lypësit kanë nevojë për para ndërsa të paarsimuarit kanë nevojë për humanizim.
Ne nuk jemi të gjithë në ankth për të njëjtin shpirt.
"Sa më pak mend të kesh në kokë, aq më shumë hapësirë ka për marrëzi."
Ata që hanë dhe stërviten shumë nuk janë më të shëndetshëm se ata që bëjnë atë që duhet. Kështu, jo ata që dinë shumë, por ata që dinë të dobishmen janë të rëndësishëm.
Gjëja më e vështirë është të grumbullohen kënaqësi që shkaktojnë lumturi.
Edhe nëse të gjitha ligjet shfuqizohen, ne do të jetojmë në të njëjtën mënyrë.
Disa virtyte ekzistojnë edhe tek budallenjtë.
Njeriu i mençur, për shkak të besimit që ndjen, ka aftësinë të jetë zot i vetvetes, edhe kur ai përjeton kënaqësi.
Pasuria mund të kontribuojë në kënaqësi, por nuk është e dëshirueshme në vetvete.
Një baba i kërkoi Aristippos të mësonte djalin e tij. Filozofi i kërkoi 500 monedha dhe babai mendoi se ishte një shumë e madhe dhe tha: "Por me kaq shumë para mund të blej një kafshë" dhe Aristipos u përgjigj: "Bleje ... kështu do të kesh dy"
Emocionet mund të perceptohen, por jo shkaqet.
Në pyetjen: "Çfarë është virtyti?" Aristippos i përgjigjet pamëshirshëm: "virtyti është kënaqësi".
Ai e konsideroi mençurinë e njeriut si një kusht themelor me qëllim që të mbizotërojë sfidat e mjedisit të tij dhe të imponojë dëshirat e veta, duke qenë zot i vetvetes pa u bërë skllav i dëshirave të tij ("Unë kam dhe nuk kam", thoshte ai) dhe kështu. përvetëson një liri të përhershme të brendshme.
Vetëm përmes dijes mund të bëhemi të lumtur. Pra, vetëm për këtë arsye, dija është një vlerë.
Dituria e çliron njeriun nga paragjykimet, fetë dhe pasionet.
Ai e mësonte njeriun të përfitojë, sa më mirë që të jetë e mundur, nga të mirat e jetës. Dituria i jep atij që e posedon besim dhe vetëbesim.
Falë kësaj sigurie, njeriu i mençur nuk merret me sfidat e botës së jashtme.
Sipas Aristippos dhe ndjekësve të tij, është i mençur ai që di të përfitojë nga të mirat e jetës. Një person i tillë përfiton nga ana e mirë e gjërave, si dhe nga objektet dhe personat e mjedisit të tij. Por ai kurrë, gjatë kënaqësisë, nuk e humb kontrollin e veprimeve të tij.
Aristipi tha se njeriu duhet të mësohet të jetojë me pak, në mënyrë që të mos bëjë asgjë të ndyrë për të mirat materiale.
© copyright https://shprehje-filozofik.blogspot.com
No comments:
Post a Comment