Një ditë, një njeri i mençur i pyeti nxënësit e tij:
"Pse njerëzit bërtasin kur janë të zemëruar?"
"Sepse ata humbasin durimin e tyre", u përgjigj dikush.
"Por pse duhet të bërtasin, përderi sa tjetri është pranë tyre?" Këmbënguli njeriu i mençur.
"Pse ata duan që t'i dëgjojnë", tha një nxënës tjetër.
"Pse nuk mund të flasë me zë të ulët?" Mësuesi i pyeti përsëri.
U dhanë disa përgjigje por askush nuk ishte i kënaqur.
"A e dini pse ata bërtasin dy njerëz kur janë të zemëruar?" Ai u tha atyre në atë kohë. "Sepse kur ata zemërohen, zemrat e tyre janë larg. Pra, në mënyrë që dikush ta dëgjojë tjetrin, ai duhet të bërtasë me zë të lartë për të mbuluar distancën. Sa më shumë të zemërohen ata, aq më fort duhet të bërtasin për t'u dëgjuar. E kundërta është rasti, për shembull, kur dy njerëz janë në dashuri. Ata nuk kanë nevojë të bërtasin. Ata flasin në heshtje dhe butësi, sepse zemrat e tyre janë shumë afër. Distanca ndërmjet tyre është minimale. Ndonjëherë ato janë kaq afër, saqë as nuk kanë nevojë të flasin. Ata pëshpërisin vetëm. Dhe kur dashuria e tyre është shumë e fortë, ata as nuk kanë nevojë të flasin, ata vetëm duhet të shihen. Ky është gjithmonë rasti kur dy të dashurit i afrohen njëri-tjetrit.
"Kur të bisedoni, atëherë, mos lejoni që zemra juaj të largohet, mos thoni fjalë që të largojnë, sepse do të vijë një ditë kur distanca do të jetë aq e madhe saqë fjalët tuaja nuk do të gjejnë më rrugën e kthimit."
Mahatma Gandhi
No comments:
Post a Comment