Të presish diçka nga asgjëja është lloji më i popullarizuar i shpresës.
Shpresa, ashtu si besimi, nuk është asgjë nëse nuk është e guximshme. Dhe nuk është asgjë nëse nuk është qesharake.
Jeta nuk ka asnjë obligim të na japi atë që presim.
Nëse vazhdoni të mendoni se çfarë doni të bëni dhe çfarë shpresoni të ndodhë, nuk do ta bëni dhe nuk do të ndodhë.
Shpresa dhe frika pengojnë të kuptuarit e çështjeve njerëzore, por shpresa kapërcehet shumë më vështirë se sa frika.
Dita që Perëndia krijoi shpresën, ndoshta ishte e njëjta ditë që krijoi pranverën.
Shpresa me guxim, është liri. Shpresa me dyshim, është burracakëri. Shpresa me frikë, është dobësi.
Një lider, është një tregtar shpresash.
Një mendje e fortë gjithmonë shpreson, dhe ka arsye që shpreson.
Asnjë njeri nuk mashtrohet më lehtë se ai që shpreson, sepse ai vete ndihmon në mashtrimin e tij.
Ajo që e bën shkretëtirën të bukur, është se diku fsheh një pus.
Shpresa ime e vetme qëndron në dëshpërim tim.
Të pranishëm: Pjesa e përjetësisë që ndan territoret e frustrimit nga mbretëria e shpresës.
Shpresat janë ëndërrat e atyre që nuk flejnë.
Të fuqishmit kanë vullnet dhe të dobëtit kanë shpresë.
Është mungesa e shpresës që e thyen shpirtin tonë, më shumë se dhimbja.
Njerëzit, edhe pse të vdekshëm, me shpresa të kota ushqehemi.
"Ndonjëherë për të parë diçka qartë, duhet thjesht të mbyllim sytë".
Akoma dhe një ditë arriti në fundin e saj.....
Çdo e djeshme, dhe një kujtim.....
Çdo e nesërme, dhe një shpresë....
Shoh një zhgënjim të njëpsasnjëshëm dhe pak nga pak kuptoj se gjithçka që shpresoja nuk ishte asgjë.
"Shpresa, optimizmi nuk përgënjeshtrohen kurrë, sepse JETA nuk është rrethi ynë i ngushtë biologjik. Edhe nëse na mësojnë të masim gjithçka me masën e saj "çfarë do të jem në gjendje të shoh, të jetoj"…
Kundër shpresës është sigurisht pranimi i mosveprimit, paaftësia për të nxjerrë përfundime, për të mësuar gjithnjë e më shumë.
Gjatë gjithë jetës, shpresa në kohërat kur logjika e kontabilitetit nuk tregon asgjë optimiste, është heroizmi i kohërave "memece".
"Përgjithmonë" nuk ekziston, mbase ata vdiqën së bashku me shpresën e njerëzve që i deshën dhe do të duan kështu, përgjithmonë.
Mos e mashtroni veten. Askush nuk është i pazëvendësueshëm.
Shpresa vdes e fundit, por edhe ajo vdes.
Çelësi është gjithmonë shpresa, besimi dhe vendimi për veprim! Asgjë nuk na jepet kaq thjesht. Sepse nëse na jepet pa mundim, njeriu nuk di se si ta shijojë atë.
Shpresa, në përgjithësi, është një shofer i keq, megjithëse është një shok i mirë gjatë rrugës.
Jo, kurrë mos besoni se realiteti është larg përrallave, por ne, zemra ime, jemi larg tyre.
Ne e dënojmë veten të jetojmë si dëshmi në një dhimbje emocionale, në një jetë pa ideale dhe vlera, bosh nga dashuria dhe shpresa..Ky është ndëshkimi i llojit njerëzor ..
Shpresa: besimi patologjik në të pamundurën.
Shikoni pas jush me mirënjohje, rreth jush me besim, para jush me shpresë.
Nuk kishte asnjë natë që të parandalonte lindjen e diellit ose një problem që të shuante shpresën.
Shpresa është një ëndërr që zgjohet.
Të fortët kanë vullnet dhe të dobëtit kanë shpresë.
Shpresat e atyre që mendojnë si duhet janë të arritshme ndërsa ato të budallenjve janë të paplotësuara.
Mos qaj kur dielli të perëndojë, sepse lotët nuk do të të lejojnë të shohësh yjet.
"Dëshpërimi: frika pa shpresë".
"Shpresa është kujtesa e dëshirës"
© copyright https://shprehje-filozofik.blogspot.com
No comments:
Post a Comment