- Egoizmi gjithmonë duhet të falet, e dini, sepse nuk ka shpresë për shërim.
- Oportunizmi është forma politike e egoizmit.
- Kam mësuar të largohem nga atje ku nuk më vlerësojnë, të tjerët e quajnë "egoizëm", unë e quaj dinjitet!
- Askush nuk është aq bosh sa ata që janë plot me veten e tyre.
- Egoizmi është mjet anastezik për të lehtësuar dhimbjen e idiotizmit.
- Është koha të lëmë egoizmin dhe të shohim pak veten tonë.
- Feja: streha e fundit e dashurisë për veten.
- Nuk ka rëndësi nëse humbni apo fitoni. Ajo që ka rëndësi është nëse unë fitoj apo humbas.
- Kam qenë egoist në tërë jetën time, por vetëm në praktikë, kjo nuk ishte çështje parimi.
Egoizëm nuk është të jetosh ashtu siç dëshironi, por të kërkosh nga të tjerët që të jetojnë ashtu siç dëshiron ti.
Në mënyrë që të mos tkurret egoja jonë, për të ruajtur vëllimin e saj, duhet të vadisim kujtimet si lulet në vazo dhe kjo vaditje kërkon kontakt të rregullt me dëshmitarët e së kaluarës, domethënë miqtë.
"Në parim, besoj se veçoria më e rëndësishme e personit që do, është se ai e do veten e tij. Nuk jam duke folur për përkëdheljen e egos tonë. ....
Edhe pse të gjithë po bërtasin "poshtë egoizmi", askush nuk nënkupton vërtet egoizmin e tij.
Sa më e madhe ego-ja jonë, aq më e vogël vlera jonë.
Personi që e vë veten në një prioritet nuk është egoist. Lëreni mënjanë gjërat të cilat nuk të bëjnë të lumtur.
Unë nuk njoh as një njeri egoist që nuk ka mijëra justifikime për veten e tij dhe një mijë kritika për njerëzit pranë tij… të cilët, plotësisht "Simpatikisht", i sillen gjithmonë gabim ……
A do të zhduket Egoizmi? Jo lehtë por me këmbëngulje dhe stabilitet ai do të largohet. Ai do ta vendosë në këmbë. Është kokëfortë, por nuk ka durim të durojë dhe është i ndjeshëm. Ky është i vetmi pozitivitet që ka.
Këmbëngulja, kokëfortësia, egoizmi dhe ndjenja të tjera të tilla mbi një bazë të përbashkët janë përgjegjëse për shumë nga zgjedhjet që njerëzit bëjnë në jetën e tyre të përditshme dhe marrëdhëniet në përgjithësi.
Nëse ndiqni egon tuaj ... mund të keni sukses në shumë fusha të jetës suaj ... por ndoshta do të pyesni veten: "Pse nuk jam aq i lumtur sa do të doja dhe prisja?".
Është shumë e vështirë të njohësh veten. Sepse të gjithë, për shkak të egoizmit të tyre, i shtojnë shumë të mira personit të tyre (i cili nuk i ka).
Secili nga ne në këtë botë është unik. Fatkeqësisht, në kohën tonë kur egoizmi është mbizotërues, grupimi është bërë një zakon i preferuar. Konsiderohet e keqe të jesh i ndryshëm, apo të kesh perceptime të ndryshme për dashurinë dhe në përgjithësi për mënyrën e jetës.
Të gjithë janë egoistë, gjithçka rrotullohet rreth egos së tyre dhe ata e konsiderojnë atë plotësisht normale dhe njerëzore. Por është e rëndësishme të jemi në gjendje të mbajmë ekuilibrin midis nevojës për të ndjekur qëllimet tona dhe aftësisë për të menduar për ndjenjat e të tjerëve.
Egoizmi nuk e pranon gabimin.
Këtu bëhet atje, një atje që nuk ia del të më arrijë dhe egoja gjithandej po helmon këtë rrugë, së bashku me gënjeshtrën.
Të gjithë njerëzit dinë të duan, por janë aq egoistë sa nuk kujdesen për njëri-tjetrin dhe shikojnë vetëm anën e tyre.
Nuk dëmtojnë sepse nuk dinë të duan, por sepse nuk duan të duan ...
Të gjithë mund të duan, të gjithë pa përjashtim ... Dashuria mes nesh është diçka plotësisht spontane e natyrës njerëzore.
Në shoqërinë e sotme, ''Ego'' promovohet si një mënyrë e jetës dhe "të dua ty" është bërë një karamele, duke falsifikuar kuptimin e saj të vërtetë. Ne jetojmë në një rrjet të madh të globalizuar, të mbërthyer në një sistem vlerash ku "vdekja jote është jeta ime" është flamuri dhe shumica e valëvit me krenari!
Në jetën tuaj ka disa mbështetje që nuk duhet të heqësh dorë kurrë: vetëvlerësimi juaj dhe njerëzit që me të vërtetë të duan.
© copyright https://shprehje-filozofik.blogspot.com
No comments:
Post a Comment