Thënie nga Heraclitus

Fati i njeriut përcaktohet nga karakteri i tij.

Më mirë ta fshehi dukush injorancën e tij sesa ta zbulojë.

Njeriu është si drita gjatë natës. Ndizet dhe fiket.

"Sa gjë e bukur është njeriu kur është njeri"

Duke mos ditur të dëgjojnë, nuk dinë as të flasin.

Sytë dhe veshët janë dëshmitarë të këqij për njerëzit që kanë shpirtra barbare.

Njerëzit nuk do ta dinin kuptimin e drejtësisë nëse nuk ekzistonin padrejtësitë.

Zotat janë njerëz të pavdekshëm dhe njerëzit janë perëndi të vdekshëm.

Për të zgjuarit, ekziston një botë e përbashkët, por çdo i përgjumur kthehet në botën e tij të veçantë.

Të fjeturit janë punëtorë dhe bashkëpunëtorë në atë që ndodh në botë. 

Për të zgjuarit, ekziston një botë e përbashkët, por çdo i fjetur kthehet në botën e tij të veçantë.

Kjo botë këtu, e njëjtë për të gjithë, as zoti dhe as njeriu nuk e krijuan atë, por ajo gjithmonë ka qenë dhe është dhe do të jetë një zjarr i përjetshëm i gjallë, i cili digjet me moderim dhe shuhet me moderim.

Karakteri i njeriut është perëndia e fatit të tij.

Nëse nuk shpresoni për të papriturat, nuk do ta gjeni.

Për mua, një vlen sa dhjetë mijë, nëse është i shkëlqyeshëm.

Mos u merrni me dikë që mungon.

Në një rreth, secila pikë është një fillim dhe një fund.

E kërkova veten time.

Sytë dhe veshët janë dëshmitarë të këqij për njerëzit që kanë shpirtra barbare.

Derrat shijojnë më shumë baltën sesa ujin e pastër.

Mos fol vetëm dhe vetëm sepse të pëlqen.

Mendimet e njerëzve janë lodra fëminore.

Edhe dielli nuk mund të tejkalojë masën.

Gomarët preferojnë të hanë mbeturina sesa ar.

Dielli, siç thotë Heraklitus, është i ri çdo ditë.

Është më e vështirë të rezistosh kënaqësinë sesa dëshirën.

Kënaqësia është karrem për të këqijat më të mëdha.

Kur dëgjojnë, nuk e kuptojnë dhe për këtë ngjajnë të shurdhër. Atyre u shkon thënia: Të pranishmit mungojnë.

Harmonia e padukshme është më e lartë se e dukshmja.

© copyright https://shprehje-filozofik.blogspot.com