Gjithmonë do të jetë një ditë e veçantë në jetën time. Ishte dita kur kuptova që ju hapët zemrën dhe pranuat të më dëgjoni pa kritikuar fjalët, mendimet, ëndrrat e mia, ndjenjat e mia.
Atë ditë në pak minuta ju thashë gjithçka. Do t’i mbani mend. Atë ditë më dhurove dhuratën më të rëndësishme. Lirinë. Lirinë për t'ju shprehur atë që kam në shpirt.
Atë ditë kuptova se liria kur jepet bujarisht është një dhuratë shumë e rëndësishme. Atë ditë erdha shumë pranë teje.
Kam kuptuar që duke më lënë të shprehem lirshëm, ju me të vërtetë jeni kujdesur për mua. Por kishte ca ditë kur ndjeja se sa më shumë të shprehesha, aq më shumë kërcënoja lirinë tënde të brendshme.
Ndjeva sikur isha një barrë në jetën tënde. Se më duhej të bëja disa hapa prapa që të gjeni përsëri ritmin tuaj. I udhëhequr nga respekti juaj, ju lashë hapësirë.
Unë kurrë nuk do të doja të isha burgu juaj. Pa negativitet dhe kompleksitet ju lejova të fluturoni atje ku ju preferonit, e lirë.
Por unë gjithmonë ju kisha në zemrën time në mendimet e mia me besim. Dhe sa më shumë t'ju lë të lëvizësh lirshëm, aq më shumë të ndjeja më pranë.
Ndërsa jetoja të gjitha këto, kuptova se dashuria është liri. Kuptova që nuk është e nevojshme të jesh pronë e imja për të të dashur.
Kuptova se vetëm kështu bashkë me ty ndihem i lirë dhe unë.
© copyright https://shprehje-filozofik.blogspot.com
No comments:
Post a Comment